Voor Wim De Neuter, internationalist en anti-imperialist.


Laat me toe van jou, als voormalig maoïst, afscheid te nemen met een citaat van Voorzitter Mao Ze Dong:
« Iedereen moet op een dag sterven, maar niet elke dood heeft dezelfde betekenis. Sema Tsien, een schrijver uit het oude China, zei ooit: ‘Alle mensen zijn sterfelijk. Maar de dood van sommigen heeft een gewicht dat zwaarder is dan de berg Taichan, anderen wegen minder dan een pluim.’ ».

Jouw weggaan weegt ons zwaarder dan de berg Taichan.

Maar verder laat ik VoorzitterMao, de berg Taichan en het verleden maar rusten.
Een mens is tenslotte niet, zoals sommigen beweren, de eenvoudige optelsom van zijn verleden, maar hij is en hij blijft datgene waar hij vandaag voor staat.

Ik wil hulde brengen aan wat voor mij je belangrijkste kwaliteit is geweest en is gebleven tot op je laatste dag : je internationalisme en anti-imperialisme.
Je was en bent één van de zeldzame parels die België op dat vlak rijk is. « Internationalist en anti-imperialist » : ik zou het op je graf willen zetten, moest je er een hebben. Onder het opschrift dat je er zelf op had willen zetten : « Hier rust Wim De Neuter. Veel te vroeg en tegen zijn goesting. »

Onze laatste discussie tussen Nadine, jou en mij ging over Richard Wright, de zwarte Amerikaanse schrijver, communist, anti-racist, anti-imperialist.., die op een plantage in Mississippi werd geboren en die in 1960 op 52 jarige leeftijd in Parijs overleed. Ik denk dat je met Wright heel veel persoonlijke verbondenheid voelde. Hij is de auteur van werken als Black Boy, American Hunger, Black Power, White man, listen !… Je wou hem absoluut doen kennen aan een groter publiek. Je had over hem al een paar honderd bladzijden bijeengeschreven voor wat je nieuwe en laatste boek moest worden. « Hij is een miskend man » zei je steeds opnieuw. «Dit jaar is het precies 100 jaar geleden dat hij werd geboren. Ik heb teveel tijd verloren om het boek nog te kunnen afmaken ». Je hebt met vele bezoekers over dit project gesproken en het minste dat we je kunnen beloven is dat we samen zullen zorgen dat het er komt.

Je laatste politiek optreden maakte ik mee in mei van dit jaar op het 3° congres van de International Union of Parliamentarians for Palestine. Dyab Abou Jahjah had je om een bijdrage gevraagd voor dit Congres, en je had ja gezegd, ook al was je toen al erg ziek. Moeizaam heb je een tekst opgesteld onder de titel « Het zionisme is een racistische ideologie ». Walter Bauwens heeft hem genoteerd en vertaald en ik heb hem in jouw naam mogen voorlezen.
Je zou en wou een uur aanwezig zijn op dat Congres en Birgit regelde het transport naar Brussel tussen twee medische behandelingen door. Ik zal nooit het moment vergeten waarop je de conferentiezaal binnenstapte, traag, schuifelend, met iets majestueus, leunend op je stok. De parlementairen uit Palestina, Iran, Libanon, Egypte, Paraguay… veerden recht. Ze gaven je een minutenlang applaus en een enorme ruiker bloemen, die Birgit later met moeite in de auto kreeg. En er was toen onder ons dat gevoel van : hier is het goed, hier zijn we thuis, hier zijn we onder familie. En we trokken massa’s foto’s om later in een album te plakken.
Voor je terug in de auto stapte zei je me, spottend, : « kijk, daar loopt mijn zuster » en je wees naar een krom, oud vrouwtje aan de overkant van de straat, dat zich met moeite vasthield aan de muur en leunend op een stok vooruitschuifelde. Alsof je me wou zeggen dat alles op zijn einde liep.

Dag Wim. Ik zeg je vaarwel met twee strofen van een gedicht « Aan hen die na ons komen », van Bertolt Brecht, je favoriete dichter.
Want om hen die na jou zullen komen was het je uiteindelijk allemaal te doen.

« In de steden kwam ik in de tijd van de chaos
Toen er honger heerste.
Onder de mensen kwam ik in de tijd van de opstand
En ik rebelleerde samen met hen.
Zo verging mijn tijd
Die mij op aarde gegeven was.
……
De krachten waren gering. Het doel
Lag heel ver weg
Het was duidelijk zichtbaar, zij het ook voor mij
Nauwelijks te bereiken.
Zo verging mijn tijd
Die mij op aarde gegeven was.

Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Nous étions au stade de foot...

« Changeons tout ! » : l’appel de la résistance palestinienne

La Tempête Al-Aqsa : Sur les tombes des martyrs, une ville nouvelle émerge